Pomysł napisania tej książki powstał podczas spaceru pisarza po Powązkach. Czytając nagrobki Sybiraków Igor Newerly postanowił napisać powieść o polskich i rosyjskich katorżnikach i zesłańcach. Powstała książka o losach ludzi, którzy za walkę o niepodległość Polski, za rewolucyjną działalność przeciwko caratowi, bądź za przestępstwa kryminalne zostali skazani na katorgę i zesłanie (najczęściej dożywotnie) na Syberię. Newerly pokazuje Syberię, jako piękną i bogatą krainę, jaki kraj nieograniczonych możliwości, jako ogromne połacie kraju zamieszkane przez bardzo prostych, dobrych i życzliwych ludzi (Rosjanie, Polacy, Żydzi, Hakasi, Tunguzi, Buriaci). Na tych terenach mieszają się kultury, języki, obyczaje, religie, stany społeczne i majątkowe no i rzecz jasna wszędzie króluje dzika i nieokiełznana natura z całym swoim bogactwem. Głównym bohaterem powieści jest Bronisław Najdarowski, Warszawianin, który za udział w sprowokowanym przez władze rzekomym spisku przeciwko carowi zostaje skazany na cztery lata katorgi i dożywotnie zesłanie na Syberię, do miejscowości Stare Czumy. Najdarowski szybko asymiluje się z miejscową ludnością, zawiera znajomości, przyjaźnie, przeżywa miłość. Poznaje realia nowego życia, uczy się myślistwa, poznaje przyrodę i sposoby na wydobycie jej zasobów. Syberia staje się jego domem i żywicielką. Jest to książka i społeczno-obyczajowa, i historyczna, i przygodowa. Newerly opisuje życie Polaków na Syberii, opowiadając zarazem o przyjaźni , męstwie, miłości, honorze i wielkiej, choć przymusowej przygodzie na tle wspaniałej, dzikiej przyrody.