2 Korpus Polski (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie)
(2)
Armia Czerwona
(2)
Bechta Mariusz (1972- )
(2)
Białorusini
(2)
Delegatura Rządu na Kraj
(2)
Dowódcy
(2)
Duchowieństwo katolickie
(2)
Dąmbrowski, Jerzy (1889-1941)
(2)
Historycy
(2)
I wojna światowa (1914-1918)
(2)
Kampania wrześniowa
(2)
Kolaboracja
(2)
Korpus Ochrony Pogranicza
(2)
Kościół a państwo
(2)
Kościół katolicki
(2)
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (Polska)
(2)
Młodzież
(2)
Oficerowie
(2)
Opór (postawa)
(2)
Oświata
(2)
Partyzanci
(2)
Podziemie polityczne i zbrojne
(2)
Psy
(2)
Rasy zwierząt
(2)
Rewolucja październikowa (1917)
(2)
Ruchy i organizacje chłopskie
(2)
Ruchy niepodległościowe
(2)
Stan wojenny w Polsce (1981-1983)
(2)
Stosunki etniczne
(2)
Strajki
(2)
V-pociski
(2)
Więziennictwo
(2)
Wojna partyzancka
(2)
Wolność i Niezawisłość
(2)
Wywiad wojskowy
(2)
Wywiad wojskowy polski
(2)
Zaza (nazwa psa)
(2)
Żołnierze
(2)
"Wola"
(1)
100 rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę (2018)
(1)
3 Brygada Wileńska (Narodowe Zjednoczenie Wojskowe)
(1)
34 Pułk Piechoty (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
(1)
5 Brygada Wileńska (Armia Krajowa)
(1)
6 Brygada Wileńska (Armia Krajowa)
(1)
Akcja Reinhard
(1)
Anders, Władysław (1892-1970)
(1)
Antek Srebrny (postać fikcyjna)
(1)
Antypolonizm
(1)
Antysemityzm
(1)
Armia Polska na Wschodzie
(1)
Armia Rezerwowa (1920)
(1)
Ateizm
(1)
Bataliony Chłopskie
(1)
Bechta Mariusz
(1)
Bechta Mariusz konspiracja polityczna i wojskowa Polskiego Obozu Narodowego na Podlasiu w latach 1939-1952. Narodowo radykalni : obrona tradycji i ofensywa narodowa na Podlasiu 1918-1939
Dzień 8 maja 1945 r. zapisał się w Polsce odmiennie, aniżeli w krajach zachodniej Europy. Nadal trwał zbrojny opór przeciw wrogowi, teraz już nie hitlerowskim Niemcom, ale „sojusznikowi naszych sojuszników” – Związkowi Sowieckiemu. Opłakującym setki tysięcy ofiar towarzyszył niepokój o przyszłość. Nie było wybuchu euforii, lecz co najwyżej w części społeczeństwa uczucie ulgi. Narzucone przez Związek Sowiecki władze mozolnie tworzyły podwaliny nowego ustroju państwa.Niniejsza praca wpisuje się w nurt badań nad położeniem państwa polskiego i społeczeństwa w momencie przełomowym, jakim było zakończenie II wojny światowej w Europie. Autorom i zespołowi redakcyjnemu zależało, aby znalazły się w niej artykuły wkraczające na obszary badawcze dotychczas w niewielkim stopniu rozpoznane, ukazujące mniej znane zagadnienia z zakresu wojskowości i życia gospodarczego oraz problemy nurtujące małe, lokalne społeczności; za wartą zasygnalizowania uznano również kwestię strat wojennych poniesionych w latach 1939–1945.
Zdzisław Broński „Uskok”, Pamiętnik, pod redakcją Sławomira Poleszaka, Warszawa 2004, s. 342 (seria „Relacje i wspomnienia”, t. 8) Zdzisław Broński „Uskok” (1912-1949) od jesieni 1943 r. dowodził oddziałem partyzanckim w Obwodzie AK Lubartów, brał udział w akcji „Burza”. Po „wyzwoleniu” walczył z komunistami. Zginął otoczony w bunkrze, gdzie przez dwa lata ukrywał się przed UB. Ukrywając się spisywał wspomnienia. Jest to źródło unikatowe, gdyż pozwala poznać motywy, jakie skłoniły żołnierzy wyklętych do pozostania w konspiracji. Ze wspomnień przebija zdumiewająca wyobraźnia społeczna i polityczna autora, który trafnie analizował zmieniającą się sytuację międzynarodową i wewnętrzną w Polsce.
Problematyka związana z funkcjonowaniem mniejszości narodowych w okresie Polski Ludowej stanowiła przez wiele lat jeden z wyodrębnionych kierunków badań prowadzonych przez InstytutPamięciNarodowej. Podsumowaniem tych badań jest synteza działań aparatu bezpieczeństwa wobec mniejszości narodowych w latach 1944–1957. Rozpoczyna ją tekst Jarosława Syrnyka, w którym autor przypomniał główne elementy realizowanej po II wojnie światowej polityki narodowościowej. Kolejne artykuły dotyczą działań aparatu bezpieczeństwa wobec poszczególnych grup narodowościowych – Żydów (autorstwa Bożeny Szaynok z Uniwersytetu Wrocławskiego i Magdaleny Semczyszyn z OBBH IPN w Szczecinie), Niemców (autorstwa Sebastiana Rosenbauma z Oddziałowego Biura Badań Naukowych IPN w Katowicach), Ukraińców (autorstwa Arkadiusza Słabiga z Akademii Pomorskiej w Słupsku), Białorusinów i Litwinów (artykuł przygotowany przez Krzysztofa Sychowicza z Państwowej Wyższej Szkoły Informatyki i Przedsiębiorczości w Łomży oraz OBBH IPN w Białymstoku), Romów (autorstwa Piotra Krzyżanowskiego z Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim) oraz Greków i Macedończyków (autorstwa Izabeli Sienkiewicz z IPN). Całość znalazła swe krótkie podsumowanie w kończącym tom artykule Jarosława Syrnyka. Intencją towarzyszącą powstaniu książki było wzbogacenie istniejącego już dorobku naukowego o opracowanie ogólne, uwzględniające słabo lub w ogóle niewykorzystany przed 2000 r. zasób archiwalny. Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego IPN „Struktury i metody działania aparatu bezpieczeństwa w Polsce 1944–1989”.
Obszar Zachodni AK-DSZ-WiN to historia wyjątkowej pod względem jakościowym struktury konspiracji poakowskiej, która na poziomie komendy starała się wypracować swój własny model funkcjonowania – różny od znacznie silniejszych Obszarów Centralnego i Południowego DSZ-WiN. Opierał się on na elitarnych placówkach wywiadowczych – odpowiadających w ogólnym zarysie koncepcji gen. S. Tatara. Jak w soczewce, w historii tego obszaru uwidoczniły się wszystkie mankamenty funkcjonowania konspiracji antykomunistycznej – brak spójnej koncepcji, konflikty interesów, niezrozumienie sytuacji szeregowych członków AK ściganych przez komunistyczne służby specjalne.
Uwolniony z internowania prymas Stefan Wyszyński podejmuje w 1956 r. walkę o rząd dusz z ekipą I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki. Okazją do tego jest Milenium, czyli zainicjowane przez Kościół obchody wielkiego jubileuszu tysiąclecia chrztu Polski. Dla partyjnych decydentów duchowieństwo staje się znów wrogiem numer jeden. Pod sztandarem walki z „ofensywą wojującego klerykalizmu” peerelowski aparat władzy realizuje projekt „Antymilenium”. Gomułkowska „polityka historyczna” i świecka celebra wydarzeń historycznych, tysiąclatki, ekologia w służbie totalistycznego systemu, pogoń bezpieki za obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, nerwowe dyskusje w zaciszach partyjnych gabinetów i zamieszki na ulicach polskich miast w 1966 r. – to tylko niektóre opisane tu wydarzenia. Dzięki tej książce wiedza o Polsce lat sześćdziesiątych staje się pełniejsza. Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego IPN „Władze komunistyczne wobec Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 1944–1989.
Książka "Podziemna sieć społeczna. Casus z dziejów konspiracji solidarnościowej" jest monografią jednego z najważniejszych środowisk opozycyjnych lat osiemdziesiątych. Uformowało się ono wokół kilku inicjatyw: niezależnego pisma „Wola”, Międzyzakładowego Komitetu Koordynacyjnego NSZZ „Solidarność”, Grupy Politycznej „Wola” oraz Duszpasterstwa Ludzi Pracy „Wola”. Jan Olaszek, rekonstruując dzieje tego środowiska, wykorzystał źródła archiwalne, prasę i relacje uczestników wydarzeń. Metody pracy historyka uzupełnił narzędziami badawczymi zaczerpniętymi z nauk społecznych, przede wszystkim z socjologii – przeprowadził analizę funkcjonowania badanego środowiska jako sieci społecznej. Dzięki interdyscyplinarnemu charakterowi badań czytelnik może lepiej zrozumieć mechanizmy powstawania struktur konspiracyjnych, wyłaniania się ich przywódców i mobilizacji różnego rodzaju zasobów niezbędnych do podziemnej aktywności.
Seria wydawnicza: Dziennikarze - Twórcy - Naukowcy. Niniejszy tom zawiera szesnaście artykułów poświęconych różnym aspektom funkcjonowania nauk historycznych i historyków w Polsce Ludowej. Prezentowane teksty dotyczą kwestii historiograficznych, a także przedstawiają działania podejmowane wobec polskich historyków przez aparat bezpieczeństwa i władze PZPR. Czytelnik znajdzie tu teksty poświęcone postawie polskich historyków w Marcu ’68, polityce władz wobec Powszechnych Zjazdów Historyków Polskich, a także stosunkowi władz PRL do XIII Międzynarodowego Kongres Historyków Polskich w 1970 r. Cztery artykuły dotyczą funkcjonowania instytucji naukowych: Wydziału Historii Partii KC PPR/PZPR, Żydowskiego Instytutu Historycznego, Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych i Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Tom kończą cztery szkice biograficzne. Dwa przedstawiają historyków znanych - Natalię Gąsiorowską i Aleksandra Gieysztora, a dwa inne badaczy dziś już niemal zapomnianych - Jana Borkowskiego i Kazimierza Rosena-Zawadzkiego. Książka jest głosem w dyskusji nad kondycją polskiej nauki historycznej w PRL i okolicznościami, w jakich przyszło jej funkcjonować.
Związek Strzelecki przeszedł długą drogę od nielicznego, kruchego stowarzyszenia po niemal półmilionową organizację paramilitarną realizującą coraz ambitniejsze cele edukacyjne. Codzienne życie strzeleckie toczyło się w różnych miejscowościach całego kraju, zarówno w niewielkich wsiach, jak i w miejskich osiedlach. Każde z tych miejsc miało swoją lokalną specyfikę i liderów, często związanych z ważnymi epizodami w historii Polski.
W książce podjęto różnorodne tematy badawcze związane z wydarzeniami w Łodzi i regionie w latach 19051918. Opisano m.in. działalność komisariatów Polskiej Organizacji Narodowej i komend Wojsk Polskich w regionie łódzkim w październiku i listopadzie 1914 r., życie codzienne wojsk niemieckich stacjonujących w Łodzi w czasie I wojny światowej (19141918) a także fotografię wojenną i wojskową frontu wschodniego Wielkiej Wojny 19141917. Książka Łódzkie drogi do niepodległości 1905-1918 - oprawa miękka - Wydawnictwo InstytutPamięciNarodowej, IPN.
