316638
No cover
Book
In basket
(Analecta Literackie i Językowe ; t. 12)
W tragediach Jana Bielskiego uwidaczniają się nieliczne elementy świadczące o zakorzenieniu w tradycji i sięganiu po rozwiązania stosowane przez wcześniejszych dramaturgów. Bielski był przecież przedstawicielem zakonu z dwóchsetletnim doświadczeniem pedagogicznym, literackim i teatralnym. Ścieranie się dwóch tendencji ujawnia się w jego tragediach na wielu płaszczyznach. Dowodzi to raz jeszcze owej „przełomowości”, „stania na granicy”, a równolegle odzwierciedla ówczesne przemiany, jakim podlegała jezuicka dramaturgia. Bez uprzedzeń, jakie obecne były w dawniejszej literaturze przedmiotu, ale też nadmiernie nie przeceniając teatralnego dorobku Bielskiego, w książce starano się ukazać, że jego tragedie wystawiane w kolegiach w ciągu ponad dwudziestu lat w znacznym stopniu przyczyniły się do ugruntowania nowej dramaturgii. Stała się ona w efekcie podglebiem dla późniejszej działalności teatrów oświeceniowych.
Availability:
Wypożyczalnia Główna
There are copies available to loan: sygn. 82 A/Z Bie Mie (1 egz.)
Notes:
Bibliography, etc. note
Bibliografia na stronach 319-343. Indeks.
Language note
Streszczenie w języku angielskim.
Reviews:
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again