Historia przemocy

Książka

W koszyku

oceń

Historia przemocy / Ēdouard Louis ; z francuskiego tłumaczyła Joanna Polachowska. - Warszawa : Pauza, 2018. - 189, [1] s. ; 21 cm.

Autor

Louis Édouard (1992- ). Polachowska Joanna. Tł.

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura francuska

Gatunek

Powieść francuska Powieść biograficzna Powieść psychologiczna

Młody paryżanin wraca do domu w wigilijną noc po udanej kolacji z przyjaciółmi. Jest czwarta nad ranem i ulice są puste. Nieopodal domu zaczepia go nieznajomy. Decyzja o tym, czy zaprosi go do domu, czy nie, na zawsze zmieni życie głównego bohatera. Édouard Louis, młoda gwiazda literatury, nazywany francuskim Faulknerem, snuje fascynującą opowieść o tym, co dzieje się z człowiekiem, który doświadcza przemocy. W hipnotycznej powieści Louis dociera do tego, co w przemocy uniwersalne – prawideł, które tworzą „historię przemocy”. Te prawidła dotyczą nieodwracalnego psychicznego naznaczenia ofiar; zrodzonej przez upokorzenie nienawiści i pragnienia zemsty; wreszcie - poczucia wywłaszczenia z własnej historii, która – opowiadana przez innych - staje się coraz bardziej obca i niewyrażalna. Proza, której nie da się zapomnieć. Przerażająca konfrontacja ofiary i oprawcy. Pokłady zła oraz żądzy, ale potem przede wszystkim to, co pozostaje... Louis tworzy opowieść o tym, jak rodzą się strach i uprzedzenie. Do czego prowadzą. I o tym, że mogą być później groźniejszymi oprawcami niż ten realny. Dreszcze przy lekturze.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 Lou (1 egz.)

Filia nr 6

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (1 egz.)

Recenzje:

Książka Louisa jest próbą uporania się z własną traumą i pokazuje jak za sprawą literatury można przepracowywać własne zmory, czy może lepiej: doświadczenia graniczne. Młody francuski pisarz opisuje historię, która przydarzyła się jemu samemu. Oto, kilka lat temu, w 2012 roku, młody paryżanin, wraca od swoich przyjaciół w wigilię do swojego mieszkania i zostaje zagadnięty (w okolicach placu Republiki w Paryżu) na chodniku przez młodego Kabyla, (...) który emablując młodzieńca, zyskuje u niego zaufanie i wstęp w skromne progi mieszkania, młodego homoseksualnego intelektualisty. Od fascynacji i łóżkowej ekwilibrystyki, przechodzi się tu do gwałtu i prawie morderstwa.
Louis ów feralny wieczór prawie przypłacił życiem. Kiedy okazało się, że zaproszony przez niego mężczyzna, Reda, okradł go, a właściciel mieszkania się zorientował, rozsierdzony nieznajomy zgwałcił i nieomal pozbawił życia swojego przypadkowego kochanka. Historię Louisa poznajemy przez narrację bohatera powieści, którego utożsamiać można z samym autorem, i również przez opowieść siostry, referującej zdarzenie swojemu mężowi. Te głosy, jakby z drugiego planu, są niezwykle ciekawe i nadają całej akcji odpowiedniej temperatury i dramaturgii. Zresztą cały czas mamy wrażenie jakby narracja i opowiadanie owych feralnych wątków po raz kolejny, oddalało je od ofiary, która musiała ich doświadczyć.
„Historia przemocy” to rzecz o wychodzeniu z cienia własnej traumy, o źle, które cały czas nieopodal nas kiełkuje, wzrasta, czyha. O banalności zła, które może zrodzić impuls, zew agresji, dyktat niepozornej chwili, kiedy niepohamowany instynkt staje się silniejszy niż empatia i kultura. To również powieść o strachu, poczuciu winy, o ranie, która jest silniejsza niż wszystkie przykładane doń szwy. O tym, że jedna sytuacja, epizod, diametralnie mogą zmienić nasze życie i zaważyć absolutnie na jego późniejszych kolejach. Powieść ukazująca jak jedna decyzja, może z pogodnego, ufnego człowieka, uczynić kogoś bezbronnego, wydanego na pastwę własnych lęków, które ogromnieją z każdym przypadkowym szmerem. To w końcu traktat o przemocy, o jej dewastującej osobowość sile, która odczłowiecza sprawców i na zawsze naznacza swoim stygmatem ofiary.
To również książka o współczesnej Francji, o narastającej nietolerancji i agresji, krążącej w zamkniętym obwodzie imigrantów. Powieść o cenie jaką się płaci za sprzyjanie zasadą otwartego społeczeństwa. Literatura pokazująca, że inność i otwartość, jeżeli jest hołdowana i respektowana przez jedną stronę, dla drugiej może być zagrożeniem. Ofiara zawsze pozostaje sama ze swoją historią, która w innych ustach, opowiadana przez innych ludzi, stale oddala się od niewyrażalnej w gruncie rzeczy prawdy. Rzecz o wzrastającej nienawiści i upokorzeniu, które trzeba skanalizować inaczej, niż uciekając się do zemsty, wrzasku i wściekłości. Książka o rodzeniu się uprzedzeń, o strachu, który się nie boi.