Po prostu zabijałem

316526

Książka

W koszyku

oceń

Po prostu zabijałem / Artur Górski. - Warszawa : Burda Publishing Polska, cop. 2016. - 215, [1] s. : fot. ; 21 cm.

Autor

Górski Artur (1964- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Seryjni zabójcy Polska

Gatunek

Reportaż

Dziedzina i ujęcie

Prawo i wymiar sprawiedliwości

"Po prostu zabijałem" autorstwa Artura Górskiego jest spowiedzią seryjnego mordercy. Jego rozmówca nie zagłębia się jednak w szczegóły swoich zbrodni, za to opowiada co nim kierowało i jak przywykł do tego, co robi. Fabuła książki została oparta na wydarzeniach autentycznych, natomiast autor tylko nieco podkoloryzował wypowiedź swojego rozmówcy. Osoba, która zgodziła się udzielić wywiadu, zdecydowała się jednak zachować anonimowość. Bohater opowieści zabijał, aby przetrwać. Wcale nie czerpał ze swoich poczynań chorej satysfakcji jak mogłoby się wydawać. Publikacja porusza nie tylko temat samej zbrodni, ale również seksu, narkotyków i układów z władzami. Dla samego mordercy zabijanie było niczym gra, a ofiary jedynie pionkami. Biła od niego obojętność względem ludzkiego bólu i życia. Publikacja przypadnie do gustu każdemu, kto lubuje się w takich gatunkach jak thriller, kryminał czy horror. Powieść czyta się szybko i lekko, jest bowiem napisana przystępnym językiem. Książki nie powinny czytać dzieci ze względu na brutalne opisy i kontrowersyjny, wzbudzający niepokój charakter głównego bohatera.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 3

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 34 (1 egz.)

Filia nr 6

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 34 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Na okł.: Oparta na autentycznych wydarzeniach historia polskiego seryjnego mordercy.

Recenzje:

Gdy tylko zobaczyłam tę książkę na rynku to od razu chciałam ją przeczytać. Tytuł przykuł moją uwagę, a opis tylko podsycił ciekawość, tak więc postanowiłam ją kupić i bez zwłoki wziąć się za lekturę.
Czy mój początkowy zachwyt i entuzjazm pozostał tak samo żarliwy gdy już przeczytałam książkę?
Niestety nie.
Gdy do Artura Górskiego odezwał się pewien więzień i przybliżył mu swoją historię, (...) zainspirowany autor postanowił napisać książkę i właśnie tak powstała opowieść o życiu seryjnego mordercy. Opowiada nam jak wyglądało jego dzieciństwo i opisuje w jaki sposób (w jego przekonaniu) matka i ojczym zrujnowali mu całe życie. Jak popełnił pierwsze morderstwo (za które obwiniał swoją ofiarę) oraz jak wyglądała jego tułaczka po całej Polsce (i nie tylko) pociągami, podczas której kradł i zabijał kolejne osoby.
Zacznijmy od tego, że "Po prostu zabijałem" jest mieszanką dziennikarstwa śledczego z literaturą- nie jest to dokładny zapis wspomnień mordercy. Autor pozwolił sobie na własną interpretację wydarzeń o czym informuje czytelnika już na pierwszych stronach. Możliwe, że to właśnie ten czynnik oraz nieprawdopodobne zdarzenia z życia bohatera, brak jakichkolwiek ludzkich odruchów i tak wiele morderstw sprawia, że czytelnik w pewnym momencie ma wrażenie, że wszystko jest jedną wielką fikcją literacką.
Dodatkowo styl wypowiedzi mordercy, jego chęć przypisania sobie jak największej liczby morderstw, które niestety w książce są opisane tylko powierzchownie, sprawiły że miałam nieodparte wrażenie, iż bohater stara się tylko podnieść tymi opowieściami swoje ego.
Znalazłam również kilka nieścisłości w tekście (podany wiek, albo status finansowy rodziny), które dodatkowo sprawiały, że coraz mniej wierzyłam w cokolwiek co zostało tam napisane.
Wielkim minusem dla mnie był też fakt, że w książce nie znajdziemy żadnej analizy zachowania sprawcy- zero wniknięcia do jego psychiki. Z tej książki nie można też wyciągnąć żądnego morału, puenty, ona po prostu nie wnosi nic do życia czytelnika.
Podsumowując, jest to krótka historia o tym jak 15-latek staje się mordercą i złodziejem bez skrupułów, będącym z siebie dumnym z tego powodu.
Osobiście książki nie polecam, bo uważam, że na rynku czytelniczym są lektury o podobnej tematyce, a jednak o niebo lepsze, które w porównaniu z tą książką potrafią wywołać w czytelniku emocje i zapadają w pamięci na długi czas. Jeśli jednak już ktoś skusi się na przeczytanie jej to dobra wiadomość jest taka, że jest ona napisana w taki sposób by można było ją przeczytać w jeden wieczór- prosty język, mała objętość- i właśnie za to wielki plus dla autora.
PS: Wcześniej czytałam również trzy książki autora z serii "Masa o..." i tak jak pierwszym tomem byłam zachwycona, drugi mi się podobał, a przy trzecim miałam wrażenie, że Artur Górski serwuje już czytelnikowi tylko odgrzewane kotlety i nawija makaron na uszy, tak stwierdzam, że ta pozycja również powstała na siłę.