Zanna to 12-letnia dziewczynka mieszkająca w Londynie. Nie wyróżnia się niczym szczególnym na tle swych rówieśniczek. Pewnego dnia dowiaduje się jednak, że jest tajemniczą „Szuassi” – przynajmniej zdaniem dziwnych ludzi, którzy na jej widok reagują z nieukrywaną radością i wykrzykują dziwne hasła. Wraz ze swoją przyjaciółką Deebą znajdują ukryte przejście do LonNiedynu – najdziwniejszego miasta, jakie można sobie wyobrazić. Okazuje się, że metropolii tej zagraża straszliwy Smog, a zdaniem magicznej księgi to właśnie Zanna ma uratować LonNiedyńczyków. LonNiedyn to naprawdę dziwne miejsce. Grasują tu krwiożercze żyrafy, istnieją tu duchy, ba!, mają nawet własną dzielnicę, w której mieszkają! Natomiast po ulicach biegają sobie śmiecie, przypominając swoim zachowaniem bezpańskie zwierzaki. China Miéville przedstawił w swojej powieści LonNiedyn jako odbicie Londynu w krzywym zwierciadle, gdzie wszystko jest przeinaczone i gdzie zarazem oba te miasta funkcjonują, będąc od siebie zależnymi. Na przykład wcześniej wspomniane śmieci zanim trafiły do LonNiedynu, były „wyprodukowane” w Londynie. Poza tym zagłada grożąca jednemu miasto oznaczałaby także koniec tego drugiego. Świat wykreowany przez Miéville jest przede wszystkim bajkowy. Nie powinno nas jednak to dziwić, gdyż książka skierowana jest głównie do dzieci. Czy oznacza to jednak, że ja, stary pryk, czułem się przy jej czytaniu tak, jakbym zamiast do filharmonii trafił na wiejską potupaję? Nic podobnego! Moim zdaniem z powodzeniem po tą książkę może sięgnąć matka, jak i córka. Babcia też, jeżeli ma ochotę. Zobaczymy tu zupełnie odmieniony „lustrzany” Londyn: pełen domów o fantastycznych kształtach, dziwnych ludzi poruszających się tylko po dachach budynków, jeszcze dziwniejszych osobników ubranych w osobliwe kostiumy (kosze na śmieci, skafandry płetwonurka etc.), stworzeń mogących się pochwalić mnogością kończyn, nieustraszonych podróżników mających zamiast głowy klatkę z ptakiem, latających – oczywiście czerwonych! – autobusów i wielu innych. LonNiedyn nie jest jednak miastem całkowicie przyjaznym, z powodu przedłużającej się wojny ze Smogiem, którą mieszkańcy niestety przegrywają coraz więcej dzielnic jest pełnych duszącego i toksycznego dymu, oraz smombie (czy li zombie wypełnionych czadem) i smrodoćpunów – ludzi uzależnionych od chemikaliów. To oni będą głównie próbowali zapobiec wypełnieniu się przepowiedni, według której tajemniczy wybraniec pokona Smoga.